„Inne sprawy znam dzięki informacjom Kongregacji do Spraw Świętych, tę zaś znam osobiście. Ojciec Honorat jest wielką postacią. Trzeba, aby poznał go cały Kościół”.
„On pokazuje nam, jak odczytywać «znaki czasu», jak trwać po Bożemu i działać w trudnych czasach. Uczy, jak w duchu Ewangelii rozwiązywać trudne sprawy i zaradzać ludzkim potrzebom”.
Jan Paweł II
Ojciec Honorat, urodził się 16 października 1825 roku w Białej Podlaskiej. Na chrzcie otrzymał imiona: Florentyn Wacław Jan Stefan, jednak w domu nazywano go tym drugim. Po kilku latach rodzina Koźmińskich przeniosła się do Włocławka. Tu Wacław utracił wiarę. W 1846 r. został aresztowany i osadzony w Cytadeli. 15 sierpnia w celi więziennej przeżył głęboki wstrząs duchowy
i tajemniczą wizję, o której pisał: „Matka Boża ubłagana przez moją matkę… przyczyniła się do Pana Jezusa, iż przyszedł do mnie do celi więziennej i łagodnie do wiary przyprowadził”. Po 11 miesiącach został zwolniony. 18 lipca 1848 roku wstąpił do zakonu kapucynów i przyjął imię Honorat. Bł. o. Honorat to postać niezwykła. Jego życie, podobnie jak wielu innych świętych pokazuje, że dzięki Chrystusowi zawsze można się podnieść z największego upadku.
Pracował w Warszawie, Zakroczymiu i Nowym Mieście. Duszpasterzując poprzez konfesjonał założył 26 bezhabitowych Zgromadzeń Zakonnych. Do dziś przetrwało 17 zgromadzeń honorackich, które pełniąposługę w ok. 20krajach. Opiekują się chorymi i biednymi, robotnikami, mieszkańcami wsi i miast, młodzieży. Zajmują się dziewczętami moralnie zaniedbanymi, dbają
o apostolstwo dobrej książki i prasy.
W 1905 r. o. Honorat Koźmiński w liście do swoich zgromadzeń pisał
o inicjatywie zorganizowania narodowej pielgrzymki na Jasną Górę. Pragnął, aby „cały nasz naród zebrał się u stóp Matki Bożej Częstochowskiej” i przyrzekł „nawrócenie się do Boga i do Jej Niepokalanego Serca”, a także odnowił śluby złożone przez Jana Kazimierza. Długo nie trzeba było czekać. W kolejnym roku, 15 sierpnia, kilkaset tysięcy pielgrzymów przybyło do Częstochowy, a pół wieku później ponad milion wiernych na czele z polskimi biskupami złożyło Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego, których autorem był uwięziony Prymas Tysiąclecia – kard. Stefan Wyszyński.
Zmarł w opinii świętości 16 grudnia 1916 roku w Nowym Mieście. Nie doczekał wolnej Polski. 16 października 1988 r. papież Jan Paweł II dokonał jego beatyfikacji.
11 października 1997 r. w obecności ks. biskupa ordynariusza Alojzego Orszulika, ks. bpa Józefa Zawitkowskiego, prowincjała kapucynów o. Piotra Stasińskiego, licznie zgromadzonego duchowieństwa i wiernych, za zgodą Stolicy Apostolskiej bł. Honorata Koźmińskiego ogłoszono Patronem Nowego Miasta nad Pilicą. Ksiądz bp Józef Zawitkowski powiedział: „Czyn to bardzo odważny, żeście sobie wybrali za patrona miasta zakonnika i to jeszcze z żebrzącego zakonu… Ale to potęga jest! Jak on stoi sobie w Nowym Mieście!
Cóż tam dawny czołg! Drobnostka naprzeciw tej potęgi Ojca Honorata…”.
Źródło:
- „Sanktuarium bł. Honorata Koźmińskiego w Nowym Mieście nad Pilicą. Informator”
- www.niedziela.pl